Waxa ay dhawrtaa oo xoojisaa afka, oo ka ilaalisaa in uu kala tasoobo. Xarafraaca iyo dheellitirka maansayahanka ku jujuuba xulashada erayo gaar ah, baahida uu u qabo dareenkiisa nafsadeed, iyo dantiisa ah in uu kiciyo xiisaha dadka, waxaas oo dhami waxa ay galiyaan adeegsiga afsoomaaliga uu yaqaan ama heli karo oo dhan. Taasi waxa ay keentaa xitaa in uu erayo aan deegaankiisa lagaga hadal kuwiisa ka doorto, in uu ereyo dhintay soo nooleeyo, in uu kuwo cusub abuuro, iyo hadalka in uu si xalladaysan u dhigo. Xulashada, qaabaynta iyo rogrogista hadalka ee caynkaas ah, oo ay weheliso fikradda uu hadalkaasi sido ayaa yeesha nuxur iyo dhadhan dadka taabta dabadeed dhaxalgala oo hiddaha ku hadha.

Af soomaaliguna deegaanadiisa wuu ku dhex guurguuraa oo ereygu kolba gobol buu ka dhaqangalaa. Taa waxa laga arki karaa ereyo badan oo labadii qarni ee tagay maansada waqooyi ka buuxay maantana waxa ay ku kooban yihiin Koonfurta. Mugga, Sikasho, Ceejin, Cunug, haddii aynu tusaale ka dhigano waxa ay ka mid ahaan jireen afmaalmeedka reer waqooyiga, maanta se dhulkaa lagagama hadlo. Taa beddelkeeduna waa la mid oo ereyo badan baa Koonfur ka soo guuray. Maansada ayaa afka sidaa u filiqsan isu raadcaysa oo isu celcelisa.
Sidaas ay suugaantu afka u dhisto, u laylido ee u faafiso si la mid ah ayay garashada dadkana ka yeeshaa. Waxa ay bulshadeeda ku dhex faafisaa anshax wadareed oo mideeya, waxayna kobcisaa wacyigeeda. Awoodda intaa leeg ayay maansadu leedahay.

Xigasho; Ibraahin Yuusuf Axmed "Hawd", Gorfaynta Silsiladdii Deelley, bogga 5aad.

Tebinta;
Muna Axmed Cumar
Khadar Cabdi Cabdillaahi
Bahda Hiilqalin